Ευθειες Vol.2

Για Ευθείες και εγώ θα μιλήσω, όπως είχε γράψει κι ο Βαγγελης ο Σο εδώ http://katastaseissurreal.com/2012/11/02/τεμνομενες-ευθειες/
Δρόμους και πορείες ζωές ανθρώπων τόσο διαφορετικών μεταξύ τους που όταν τους δεις σε μονάδες θα απορήσεις.. και όταν τους δεις σε σύνολο θα καταλάβεις.

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που όταν κάνουν τον απολογισμό των φοιτητικών τους χρόνων σκέφτονται τις σχέσεις, τις εξόδους και μετά τους φίλους. Για κάποιους άλλους, όμως, η ιεραρχία είναι διαφορετική.
Και αδιαπραγμάτευτη.

Αυτό που φτάνεις ξένος σε μια πόλη και ελπίζεις να βρεις 2-3 ανθρώπους να κάνεις παρέα και ίσως και κάποιον να ερωτευτείς και να περάσετε μαζί στιγμές. Και τελικά γνωρίζεις 8 και τα ξεχνάς όλα. Που δεν υπάρχει στιγμή που θα αισθανθείς μόνος. Δεν υπάρχει στιγμή που θα πιστέψεις πως είσαι μόνος. Γιατί έχεις ασπίδα προστασίας. Γιατί και η χειρότερη στιγμή σου, από τη στιγμή που θα τη μοιραστείς με αυτούς τους ανθρώπους θα έχει άλλη διάσταση.

Και εκεί που όλα είναι τέλεια και έχουν μπει σε σειρά ,έρχεται ο μαλάκας ο χρόνος. Και σου επιβάλλει την αλλαγή. Και μένεις εσύ χωρίς επιλογή. Και με εκείνο το ηλίθιο μούδιασμα. Που ξέρεις ότι κάποια πράγματα θα μείνουν ίδια, αλλά και κάποια θα αλλάξουν για πάντα. Και σε παίρνει από κάτω και ζεις σε μια άρνηση.

Όχι δεν θα αποχαιρετήσω κανέναν. Όχι δεν θα προχωρήσω γιατί απλά δεν θα βρω καλύτερα. Γιατί αυτά σου τυχαίνουν στη ζωή σπάνια.

Μια η παρέα από τα σχολικά χρόνια και μια από τα φοιτητικά. Όλοι οι άλλοι στη ζωή μας έρχονται και φεύγουν. Αυτά τα άτομα όμως θα είναι για πάντα στη μνήμη, εύχομαι και στη ζωή μας. Γιατί με τους πρώτους χτίσαμε χαρακτήρες και τους ξέρουμε από πάντα, ενώ τους δεύτερους τους ξεχωρίσαμε από το πλήθος. Και τους γνωρίσαμε στην ηλικία που πλέον είχαμε διαμορφωθεί σαν χαρακτήρες. Ξέραμε τι ζητάμε από τις παρέες και εκπτώσεις δεν δεχόμασταν.

Και έρχεσαι και γνωρίζεις ανθρώπους με τους οποίους μέσα σε όλες τις διαφορές σας είστε τόσο τέλειοι ο ένας για τον άλλο. Γιατί οι ζωές και οι σκέψεις σας είναι γραμμές που μπλέκονται τόσο πολύ μεταξύ τους που ακόμα κι αν κάποιοι τις βλέπουν σαν μουντζούρες, εσύ που το ζεις από μέσα ξέρεις.

Δεν είναι μουτζούρες. Αφηρημένη τέχνη είναι.
Είναι άνθρωποι που ξέρουν για σένα ίσως και πιο πολλά από αυτά που θες να παραδεχτείς ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό. Και σας ενώνουν τόσα. Και έχεις την βεβαιότητα μέσα σου πως σας περιμένουν και άλλα τόσα και πως τα χιλιόμετρα είναι πολύ λίγα για να σας χωρίσουν.

Και ξέρω πως είναι καλοκαίρι και μπορεί να περιμένατε κάτι για καλοκαιρινούς έρωτες και παραλίες. Οι άνθρωποι αυτοί όμως είναι έρωτες άλλης κατηγορίας. Μεγαλύτερης. Είναι έρωτες που χτίστηκαν το χειμώνα και η σχέση μαζί τους δεν είναι θέμα τύχης.

Είναι απλά ευτυχία. Και κάρμα.-

Αγγελική

(Εμείς κι Εμείς)