Ενας Ξαφνικος Ερωτας

Τη στιγμή που γράφω αυτές εδώ τις γραμμές, θα έπρεπε να διαβάζω ιστορία της τέχνης και να μαθαίνω απ’ έξω πίνακες και ζωγράφους. Αλλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ- θέλω να γράψω ένα κατεβατό για μια μεγάλη μου αγάπη. Δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, θα με υποστείτε. Θέλω να πλέξω το εγκώμιο σε μια συγγραφέα με τα βιβλία της οποίας μεγάλωσα (και πιθανότατα κι εσείς). Της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (δε μου πάει να το γράψω στ’ αγγλικά, έτσι την έμαθα παιδούλα).

Η Απολυτη Ασφαλεια

Είναι αυτό το αίσθημα της απόλυτης ασφάλειας.

Αυτό που ακόμα και αν έχεις να βρεθείς με τον άλλον μήνες και αν η καθημερινότητα σας έχει επιβάλλει διαφορετικούς ρυθμούς επικοινωνίας και συναντήσεων, η σχέση και το δέσιμό σας έχουν τέτοιο βάθος, που μοιάζεις να αγνοείς το όποιο εμπόδιο. Γιατί όσο και αν οι ζωές σας έχουν χαράξει πορείες διαφορετικές, φτάνει απλά ένα λεπτό για να καλύψεις τον χαμένο χρόνο.

Εκδρομη

Τι ήταν το μέρος. Πως πας εκεί. Δεν ξέρω. Δεν πρόσεξα, δε θυμάμαι. Εκδρομή είπες κι εκδρομή χρειαζόμουν. Κάπου στη διαδρομή να ανοίγω τα μάτια μου λίγο από το φως, να βλέπω δέντρα και μετά ένα χαμόγελο. Κάπως έτσι ταξίδεψα εγώ, με μια Francoise Hardy να ακούγεται στο βάθος διακηρύσσοντας πως “c’est le temps de l’ amour” και εγώ να κουνάω το κεφάλι συμφωνώντας ρυθμικά.

Ευθειες Vol.2

Για Ευθείες και εγώ θα μιλήσω, όπως είχε γράψει κι ο Βαγγελης ο Σο εδώ http://katastaseissurreal.com/2012/11/02/τεμνομενες-ευθειες/
Δρόμους και πορείες ζωές ανθρώπων τόσο διαφορετικών μεταξύ τους που όταν τους δεις σε μονάδες θα απορήσεις.. και όταν τους δεις σε σύνολο θα καταλάβεις.

H Πτωση

Η πόλη παίρνοντας μικρές ανάσες βουτάει σταδιακά στο καλοκαίρι της κι εγώ βρίσκομαι εν ώρα εργασίας να παρατηρώ τον κόσμο γύρω. Καφέδες, τασάκια, αποτσίγαρα. «Γεια σας παιδιά! Τι να σας φέρω;» Μια ακόμη μέρα στη Ζεύξιδος, μετά μια τζούρα σχολή κ.ο.κ. και λίγο ακόμα περισσότερο κουρασμένος. Χαμογελάω πριν πέσω.

Σαν Γλυκo Toυ Koυταλιoυ

2:49 π.μ. Κάθομαι στο μπαλκόνι του πατρικού μου και απολαμβάνω την ηρεμία που μόνο αυτό το περιβάλλον της οικογενειακής «βεράντας» μπορεί να προσφέρει. H γειτονιά ήρεμη και βυθισμένη στο σκοτάδι μιας όπως θα έλεγε και κάποιος βαθυστόχαστος «θερινής νυκτός». Iσα ίσα που ακούγεται το ροχαλητό του γείτονα και ανά διαστήματα το φως να ανάβει από τη γυναίκα του που προσπαθεί να κλείσει μάτι έστω και για 5 λεπτά αγνοώντας τη «συμφωνική της Βιέννης» που φιλοξενεί στο κρεβάτι της. Ωστόσο οι σκέψεις μες στο μυαλό μου γυρίζουν. Σκέψεις σκόρπιες, ίσως και μερικές αναμνήσεις, συναισθήματα γαλήνης αλλά περισσότερο νοσταλγίας. Νοσταλγίας για «μέρες φωτός», όπως λέει και η Μποφίλιου…

Summertime Madness

Μύρισε καλοκαίρι επιτέλους! Το τζιν πια κολλαει πανω σου, οι βιτρίνες γέμισαν χρώματα και οι προσφορές για in προορισμους πολλαπλασιάζονται καθημερινά, όπως και τα ανυπόφορα κουνούπια. Το καλοκαιράκι είναι εδώ, είναι κοντά και σε περιμένει να το απολαύσεις, ρουφώντας κάθε του στιγμή, όπως και τα κοκτέιλ σου. Εντάξει, είναι και μια εξεταστική που καραδοκεί, αλλά οι 10 παρακάτω λόγοι έχουν σκοπό να σε οπλίζουν με κουράγιο και υπομονή.
10 λόγοι που λατρεύουμε το καλοκαίρι

Τιτλοι Τελους

We will always have Thessaloniki….

Η μέρα ξεκινάει βλέποντας ένα σωρό άδειες κούτες μέσα στο μικροσκοπικό διαμέρισμα μου να περιμένουν να γεμίσουν με πράγματα. Η έννοια ηχεί αυστηρά στα αυτιά μου: μετακόμιση. Μετά από τα τελευταία χρόνια φοιτητικής ζωής και ένα μεταβατικό gap year εγκαταλείπω πλέον την πόλη που με φιλοξένησε στριμώχνοντας σε 10-20 κούτες τα πράγματα μου και τις αναμνήσεις μου.