O Χειμωνας Και Το Σι

H πολη φόρεσε για τα καλά το χρώμα που ίσως της πηγαίνει περισσότερο. Γκρι. Ένα μουντό, διάφανο γκρι αγκαλιάζει τα κτίρια και ταιριάζει με κάτι σαξοφωνα που ακούγονται στο δωμάτιο. Λιγο κρασί στο ποτήρι και ο χειμώνας καλύπτει το πλάνο. Σε πρώτο πλάνο τα σαξόφωνα και πίσω, στο φόντο, ο χειμώνας.

Mood Of The Day

Αδιέξοδες Καταστάσεις είναι αυτές που σε κάνουν να νιώθεις χαμένος… Είναι αυτές που σε εξουθενώνουν, σε κάνουν να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι σε τέλμα.

Dead End

Ειναι και αυτες οι στιγμες που βρισκεσαι σε αδιεξοδο. Που δεν ξερεις κατα που να κανεις. Τα μετωπα ειναι πολλα και το μυαλο σου εχει κολλησει. Και εχεις και τους δικους σου απο πισω να αναρωτιουντε γιατι εχεις μπλεξει ετσι τα μπουτια σου. Κι ομως δεν ειναι ολες οι λυσεις φανερες και ευκολες.

Ενας Ξαφνικος Ερωτας

Τη στιγμή που γράφω αυτές εδώ τις γραμμές, θα έπρεπε να διαβάζω ιστορία της τέχνης και να μαθαίνω απ’ έξω πίνακες και ζωγράφους. Αλλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ- θέλω να γράψω ένα κατεβατό για μια μεγάλη μου αγάπη. Δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, θα με υποστείτε. Θέλω να πλέξω το εγκώμιο σε μια συγγραφέα με τα βιβλία της οποίας μεγάλωσα (και πιθανότατα κι εσείς). Της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ (δε μου πάει να το γράψω στ’ αγγλικά, έτσι την έμαθα παιδούλα).

Eμεις Κι Εμεις

Κάποτε τους είχες συνέχεια δίπλα σου,τους είχες πάντα μπροστά σου, όποια ώρα και αν επιθυμούσες, όποια στιγμή και αν το είχες ανάγκη. Αν όχι όλους μαζί , σίγουρα κάποιον από αυτούς. Μαζί μιλούσατε, μαζί γελούσατε,μαζί ονειρευόσασταν,μαζί «χανόσασταν». Όλα μαζί! Από τις πρώτες ώρες του πρωινού μέχρι αργά τη νύχτα ήσασταν μαζί, κάτι που θεωρούνταν δεδομένο, καθημερινό «πρόγραμμα», ρουτίνα. Μα ποιος μπορεί να μιλάει για ρουτίνα όσον αφορά κάτι τέτοιο??

H Kατακτηση Tου Zεν

 

Έχω γράψει-σβήσει-ξαναγράψει-ξανασβήσει την πρώτη πρόταση αυτού του κειμένου 4 φορές. Δεν συνηθίζω να έχω άγχος γι’ αυτά που γράφω, όσο προσωπικά κι αν είναι. Επίσης, δε συνηθίζω να επηρεάζομαι τόσο πολύ από τις προσβολές των γύρω μου, που να χάνω την ψυχραιμία μου απότομα και ανεξέλεγκτα, αλλά εδώ είμαστε. Γεια σας.

H Aνατομια Tης Oμορφιας

Η πόλη ανάμεσα από κάποια σύννεφα αρχίζει σιγά σιγά να αναπνέει τον ανοιξιάτικο αέρα που πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα. Βρέθηκα να περπατάω στο κέντρο, εκεί λίγο πιο πέρα από το De Facto, πήγαινα προς το σπίτι, όταν πέρασα μπροστά από ένα ανθοπωλείο. Δεν ξέρω τι με σταμάτησε και κοίταξα προς τα μέσα. Το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα άνθος γαρδένιας μέσα σε μια τετράγωνη γυάλα με νερό. Μια γαρδένια που απολάμβανε την ηρεμία της ομορφιάς της, ενώ παραδίπλα μια κέντια φλυαρούσε για τη δική της. Έτσι, μετά από μήνες απουσίας, σκεφτηκα για ποιο πράγμα θέλω να σου μιλήσω: η ανατομία της ομορφιάς και κάτι φυτά το θέμα λοιπόν.

You Give Me Love

Τις τελευταίες μέρες η Μαριέττα Φαφούτη και ο Gautier παίζουν στο repeat στο κινητό μου. Με αφορμή λοιπόν αυτό το τραγούδι και τους στίχους του, είπα να γράψω κι εγώ τη δική μου εκδοχή της έννοιας «αγάπη».

Αγάπη είναι…

Εμπρός Πίσω

Κοίτα να δεις τι γίνεται. Μια ζωή ανυπομονούσα για το μετά, έκανα σχέδια για το μέλλον, ήθελα να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους και να φτιάξω καινούργιες αναμνήσεις. Και δεν είναι ότι τώρα πια δεν τα θέλω όλα αυτά, αλλά έχω γίνει λίγο πιο φοβιτσιάρα και έχω κάψει την οικολογική πάντα γούνα μου ουκ ολίγες φορές. Κι έρχεται αυτήν η στιγμή που γίνεται το «κλικ» μέσα μου και συνειδητοποιώ ότι θέλω να πάω πίσω για λίγο. (Μέχρι να εφευρεθεί η χρονομηχανή –θέμα χρόνου, ελπίζω- ας ταξιδέψουμε με το μυαλό. Ως συνήθως.)

Memories

Αναμνήσεις αναμνήσεις… μικρές αναπολήσεις! Δύο λέξεις που εμπεριέχουν τη θύμηση κάποιων στιγμών, καταστάσεων, συναντήσεων , ανθρώπων. Θύμησες παλιές, μακρινές, μικρές, ευχάριστες, γλυκές .